Zaterdag 15 januari, mocht ik voor BirdingBreaks weer een uilenexcursie begeleiden.
Wanneer ik vertrek is het nog donker en mistig. Hopelijk trekt de mist nog op vandaag.
Aangekomen bij het verzamelpunt, begint het al wat lichter te worden, maar het blijft mistig.
Ik zoek alvast de daken van de schuur en de boerderij af naar de steenuil die hier moet zitten. Maar het is nog niet licht genoeg. Dus ik loop weer terug naar de auto en zie dat de eerste deelnemers arriveren. De overige deelnemers laten niet lang op zich wachten en wanneer iedereen klaar staat met de verrekijkers omgehangen, doe ik mijn praatje.
Dan is het licht genoeg geworden om op zoek te gaan naar de steenuil. De daken worden afgezocht, de bomen worden bekeken en ook de paaltjes. Maar helaas zien we de steenuil hier niet. Niet getreurd, we gaan nog veel mooie uilen zien vandaag.
De auto’s worden weer opgezocht in een kleine colonne van 3 auto’s rijden we naar het volgende punt. Dit is in een bos, dus is het niet echt moeilijk te raden welke uil we hier gaan zien.
Vanaf de auto is het een stuk lopen het bos in. Onderweg horen we niet heel veel vogels, maar een par laten zich goed horen en sommige laten zich zelfs zien.
We horen het hoge scherpe geluid van de roep van de boomkruiper en deze laat zich goed zien terwijl hij langs de boom omhoog kruipt. Dan is daar de harde fluittoon van de boomklever en ook deze word snel gevonden. Prachtig.
Er komt een groepje vogels in een boom voor ons zitten en we horen het geluid van een mezensoort. Het is een explosieve tsie-tsew. Dat zijn glanskoppen. Geweldig.
Tijd om door te lopen. We willen graag de bosuil zien.
Deze stelt niet teleur. Hij zit op zijn “balkon” lekker te soezen. Iedereen kan hem heel goed zien. Ik hoor iemand zeggen dat dit de eerste uil is die hij ooit heeft gezien. Dan is het helemaal geweldig dat dat deze mooie bosuil is.
Net als ik vertel dat het lijkt of hij een liftje in de boom heeft. Zien de deelnemers hem langzaam in de boomzakken. “Het lijkt inderdaad of hij in zijn lift stapt en naar beneden zakt” zegt één van de deelnemers vrolijk.
We blijven nog even staan, maar hij laat zich niet meer zien.
Ik stel voor een korte wandeling te maken en later nog even te kijken. Tijdens de wandeling worden een paar grote bonte spechten gehoord en de boomklevers laten ook goed horen dat ze er zijn.
Na de korte wandeling komen we weer bij de bosuil aan en hij zit weer op zijn “balkon”
Iedereen kijkt nog even goed en dan gaan we weer weg.
Op naar het volgende punt.
We rijden een woonwijk in en parkeren de auto. Dan is het even goed kijken, maar dan zie ik 4 ransuilen zitten. Ik leg uit waar ze zitten en ga verder zoeken.
In een aantal bomen verder naar achteren zie ik er nog meer zitten. We lopen om de huizen heen en zien dan in die bomen nog 16 ransuilen zitten. Dit is toch geweldig, we zien in totaal dus 21 ransuilen zitten. Iedereen staat te genieten.
Op de andere punten die we bezochten werkten bijna alle uilen ook goed mee. Nog een paar bosuilen en een aantal ransuilen werden goed gezien.
En we sloten af met een kop soep.
Het was een geweldige dag en ondanks de mist hebben we veel uilen gezien. 3 bosuilen en 37 ransuilen.
Daar waren de deelnemers heel erg blij mee en ik uiteraard ook.
Ik kijk alweer uit naar een volgende excursie.
Wil je ook eens mee? Kijk dan op de site van BirdingBreaks
Iedereen hield zich uiteraard aan de coronaregels.
